Welkom op mijn blog!

Mijn weblog heeft de titel 'Zweden, een haat-liefdeverhouding'. Zo begon ik in september 2008 met dit blog. Sinds maart 2011 kan ik gelukkig schrijven dat ik weer een 'liefdesverhouding' met Zweden heb!

Als i
k aan Zweden denk, dan denk ik allereerst aan mijn liefde voor de natuur, de rust en de ruimte, het korte exploderende voorjaar met al zijn bloemenpracht, de fantastische winters en de Zweedse taal. Ik mis de uitgestrektheid van het land, het rijden over wegen zonder dat je een auto tegenkomt, maar waar je moet uitkijken voor overstekende elanden. Ik mis mijn plekje in Zweden met aan de ene kant het meer en aan de andere kant het bos met de wolven, elanden, vossen, herten, lynxen en beren. Ik verlang naar de fantastische winters met dikke pakken glinsterende sneeuw in de heldere maneschijn, het lopen door de knerpende sneeuw en het zingen van het ijs als het gaat vriezen dat het kraakt. Ik herinner mij de mooie lange zomeravonden met prachtige zonsondergangen, zittend op de altan en uitkijkend over het meer. Ik mis zelfs het vele werk aan de grote tuin en het klaarmaken van de enorme wintervoorraad hout.
Als ik aan Zweden denk, dan denk ik ook aan wat mij is tegengevallen: De moeilijk toegankelijke arbeidsmarkt, de niet-altijd-zo-geweldige gezondheids- en ouderenzorg, het diepgewortelde Zweden-voor-de-Zweden-gevoel, de klassenstrijd, de jaarlijkse heftig gevoerde openbare discussies over de elandenjacht, de jagershonden en de 'problemen' met de wolven!

En toch...... ik hou van Zweden en heb er vaak heimwee naar. Als je door dit Scandinavische land gegrepen bent, kom je er niet meer van los.
Het liefst zou ik een huisje in Midden-Zweden willen hebben waar ik vanuit Nederland heen kan als ik daar zin in heb. Om te genieten van de natuur en mijn favoriete seizoenen, Zweeds te spreken én mij aan mijn hobby's schrijven en natuurfotografie te wijden!
Wie weet wat de toekomst nog voor mij in petto heeft!!

Terwijl je dit leest hoor je Zweedse en Sami muziek. De muziekvideo's staan helemaal onderaan deze pagina in een gadget en worden automatisch afgespeeld. Als je wilt kun je de muziek stoppen of naar de volgende muziekvideo gaan. Vergeet ook vooral niet de beelden te bekijken van de Zweedse natuur, het Noorderlicht en de Sami cultuur.
Veel plezier!

Je bent/jullie zijn welkom
välkommen/välkomna!!
Groeten/Hälsningar,

Marjon

zondag 18 januari 2009

Het Zweedse onderwijs en Jantelagen(de wet van Jante)

Afgelopen donderdag schreef ik nog over kinderen/jeugd in het onderwijs en het feit dat “intelligentie” niet gehonoreerd wordt. Toevallig (?) las ik gisteren in de Dagens Nyheter ( in de E-versie, die dezelfde inhoud heeft als de papieren versie)een artikel over een onderzoek dat plaats heeft gevonden onder hoogbegaafden(18-68 jaar) en hun beleving in het onderwijs. Voor wie het artikel wil lezen is dit de titel: “Nio av tio extra begåvade mår dåligt i grundskolan”( Negen van de tien hoogbegaafden voelen zich ellendig op de basisschool). De resultaten daarvan bevestigen wat ik heb gehoord van de Zweden zelf. Het artikel is n.a.v. het feit dat de regering besloten heeft dat er dit najaar op 10 gymnasiumscholen in Zweden een proef wordt gedaan met de zgn. “spetsutbildningar” (= topopleidingen) voor meer begaafde jeugd (zie voor uitleg van het schoolsysteem het vorige artikel!). In het artikel wordt echter gezegd dat dit een te laat stadium is, je moet er al mee beginnen op de basisschool(grundskola).
Uit een onderzoek van Roland S. Persson, professor in de pedagogische psychologie in Jönköping blijkt dat hoogbegaafde leerlingen al op de grundskola niet worden geaccepteerd door medeleerlingen én onderwijzers. Zij werden en worden zelfs door beide partijen om hun intelligentie afgestraft. 50% van hen krijgt geen ondersteuning thuis en zelfs het advies van de ouders er voor te zorgen dat ze “er niet bovenuit steken”.
Ook op de universiteit worden ze door docenten neergehaald. Medestudenten bejegenen hen, als ze meedenken over oplossingen van problemen, met een houding en uitspraken als “vem tror du att du är?” (wie denk jij dat je bent). Wat geldt voor hoogbegaafden, geldt in feite voor iedereen die een bovengemiddelde intelligentie heeft. Iedereen moet op hetzelfde niveau zitten!
Ik schreef het al in mijn vorige item, dit is een onderdeel en probleem van de “Jantelagen”, de ongeschreven Wet van Jante. De Deens-Noorse schrijver Aksel Sandemose beschreef zijn geboorteplaats Nykøbing Mors in een roman onder de naam Jante in 1933. De sociale regels die in Jante heersen zijn verstikkend. En helaas wordt deze ongeschreven wet nog steeds in de Scandinavische landen aangehouden, ook in het onderwijs. Hieronder de “Wet van Jante”:
1. Je moet niet denken dat je iets bent.
2. Je moet niet denken dat je net zo goed bent als wij.
3. Je moet niet denken dat je slimmer bent dan wij.
4. Je moet je niet inbeelden dat je beter bent dan wij.
5. Je moet niet denken dat je meer weet dan wij.
6. Je moet niet denken dat je meer bent dan wij.
7. Je moet niet denken dat jij ergens voor deugt.
8. Je moet ons niet uitlachen.
9. Je moet niet denken dat iemand om jou geeft.
10. Je moet niet denken dat je ons iets kunt leren.

Gelukkig probeert de huidige regering dingen te veranderen, al is dat niet altijd meteen succesvol. Laten we hopen dat de “Jantelagen” ook in Zweden verboden wordt, net als in Noorwegen. Voordat de Jantelagen uit het dagelijkse leven van de Zweden verdwijnt, zal zeker nog wel een generatie duren. Maar dat ‘ie diep geworteld is in de levens van de Scandinaviërs, is een ding wat zeker is, maar het begin voor verandering is er!

Hälsningar
Marjon

3 opmerkingen:

Anoniem zei

Hej hej,
ik wil toch wel even iets kwijt n.a.v. jouw stukjes over het onderwijs in Zweden.
De problemen die jij beschrijft komen mijn kinderen eigenlijk niet tegen. Zeker onze oudste op het gymnasiet niet. Ze hebben goed onderwijs, de boeken zijn modern (vakken no en so)op de grundskolan van de jongste en ze hebben er zelfs enkele "native-speakers" voor engels en duits.

De problemen die je beschrijft die hoogbegaafde kinderen tegenkomen zijn beslist niet alleen representatief in Zweden. Ook in Nederland was er voor onze kinderen veel onbegrip; de jongste werd regelmatig door leerkrachten als lastig en eigenwijs bestempeld. En dat alleen maar omdat hij de problemen via een andere weg oploste dan dat er in de boekjes stond.
Wat dat betreft zijn ze beter af hier in Zweden, de kinderen bepalen in meer of mindere mate zelf wanneer ze een toets doen, mocht er eens eentje niet voldoende zijn dan is er de mogelijkheid om hem op een moment dat het jou uitkomt in te halen. eventueel mondeling!

Dat de kinderen hier later naar school gaan en dus "achter"lopen op de Nederlandse kinderen is logisch. Maar je moet je afvragen of dat slecht is. Hier kunnen de kinderen nog lekker lang kind zijn en worden ze niet zo vreselijk gepushed zoals dat helaas in NL wel vaak het geval is.
NU moet ik eerlijkheidshalve wel zeggen dat mijn kinderen (en dan vooral de oudste) zich in het begin rot hebben gelachen over die "arme" leerlingetjes hier. Als er twee toetsen in één week worden opgegeven is dat al het maximum!!

Toch is het een bekend feit dat Zweedse universiteiten goede studenten afleveren, dus ergens wordt er een inhaalslag gemaakt.
Waar dat precies is weten we nog niet -we wonen bijna twee jaar hier- maar daar komen we nog wel achter.

Dus ik vind het jammer dat jij alleen maar negatieve ervaringen hebt opgedaan, wij zijn een stuk positiever! Let wel, het is nergens heilig hoor, heb in NL heel veel met het onderwijs te maken gehad en weet van veel ins en outs. Overal op elke school is wel wat.

In die regeltjes van de Jantelagen herken ik op beide scholen van onze jongens helemaal niets. Ze mogen zichzelf zijn, ze worden gestimuleerd in wat ze doen, er wordt geprobeerd in harmonie samen te leven in de klas. Net als op de scholen in NL zou ik dus zeggen!

Tot slot; als ik jouw stukjes zo lees dan snap ik de naam van je blog. Haat-liefde verhouding, alleen komt hier de haat naar Zweden wel erg sterk naar voren en ik ben van mening dat die niet helemaal terecht is.

Wendy Schouten zei

Hoi,

Wij hebben met vier kinderen drie jaar in Zweden gewoond en ik vind je verhaal enorm grappig, informatief en herkenbaar! In Nederland werd onze zoon altijd gevraagd op te treden omdat hij zo goed was met piano en viool, nu leek het soms alsof men hem expres achter op het podium plaatste. Het viel mijn man en mij allebei op. Het is niet zo zeer kwade wil als wel de neiging anderen niet het gevoel te willen geven dat ze minder zijn dan een ander. Een soort doorgeschoten sociaal gedrag. Dat werkt heel nivellerend en ontmoedigend. Wij zijn er niet goed in geslaagd om mijn zoon hierin te kunnen bieden wat hij nodig had. In Nederland was dat nooit een probleem. Daar vind men uitblinkers heerlijk, soms ook weer wat overdreven met al die hoogbegaafdenklasjes en toptalentenscholen van tegenwoordig.

Hartelijke groeten

Wendy Schouten

Unknown zei

Hallo Wendy!

Dank je wel voor je reactie. Grappig dat je het nu leest, bijna 4 jaar na plaatsing. Je hebt vast en zeker ook de reactie van Knäckebröd gelezen,zo verschillend kunnen ervaringen dus zijn. Ongetwijfeld spelen regionale verschillen mede een rol, dat gebeurt natuurlijk ook in Nederland.
Moet ik uit je verhaal opmaken dat jullie inmiddels weer in Nederland wonen?
Vänliga hälsningar
Marjon